Jak to możliwe, że ktoś pozwolił jednemu człowiekowi zakuwać drugiego w dyby, albo inaczej go niewolić? Jak to możliwe, że ktoś mu na to pozwolił? Jak to możliwe, że wbrew woli narodu jedna grupa obywateli, zwana władzą, czy rządem, konfiskuje w majestacie prawa majątki niewinnych obywateli, zabiera tym ludziom środki do życia, a jak się temu sprzeciwią, zamyka ich do więzień, torturuje, czy nawet zabija? Ilu ludzi patrzyło na brutalność kart historii, z jej niezliczonymi przykładami nieludzkiego traktowania człowieka przez człowieka, i zastanawiało się głośno, jak takie rzeczy mogły się w ogóle wydarzyć?
Larken Rose, amerykański filozof, libertarianin, autor tej mądrej i mocnej książki, na powyższe, i wiele innych pytań, odpowiada. Uważa jednak, że większość ludzi nie chce znać tych odpowiedzi. Dzieje się tak, ponieważ są oni przywiązani do przekonania, a nawet wiary, która takie zło umożliwia. Rose uważa bowiem, że zdecydowaną większość cierpień i niesprawiedliwości tego świata, zarówno dziś, jak od tysięcy lat, można przypisać tylko jednej idei. Nie jest nią chciwość, nienawiść, żądza władzy ani żadna inna emocja czy ideologia, które zwykle obwinia się za zło społeczne. Większość przemocy, kradzieży, napaści i morderstw na świecie jest wynikiem zwykłego dogmatu, czy mitu irracjonalnej, głupiej, szkodliwej, a jednocześnie trudnej do przyjęcia i sprzecznej z naszą cywilizacją wiary w autorytet.
Wiara ta sprawia, iż uznajemy, że rząd, państwo, władza - zamiast być siłą porządku i sprawiedliwości - posiadają jakiś nadrzędny autorytet, który daje im prawo czynienia zła.
Dzięki tej wierze zostaliśmy wychowani tak, aby wierzyć, że posłuszeństwo wobec autorytetu jest cnotą (przynajmniej w większości przypadków); poszanowanie i przestrzeganie praw władzy politycznej, rządu, państwa jest tym, co czyni z nas ludzi cywilizowanych, zaś brak szacunku dla autorytetu prowadzi (najczęściej) do chaosu i przemocy.
Ludzie zostają przeszkoleni tak, by kojarzyć posłuszeństwo wobec autorytetu z byciem kimś dobrym, zaś atakowanie go utożsamiać z zanegowaniem standardów właściwego postępowania i moralności. Tymczasem, dogmat autorytetu powinien zostać już dawno obalony. Powodem potępienia go jest właśnie istnienie dobra i zła, znaczenie tego, jak ludzie traktują siebie nawzajem, a także powinność prowadzenia życia moralnego, gdyż szacunek dla autorytetu i szacunek dla ludzkości wzajemnie się wykluczają.
Tym bardziej, że zło, które ludzie popełniają wbrew zakazom czy nakazom autorytetów, jest niczym w porównaniu ze złem, jakie zostało popełnione w imię tych autorytetów. Książka poświęcona jest misternej analizie zjawiska autorytetu i przekonaniu nas do pozbycia się go. To, czy dasz się, Czytelniku, przekonać zależy już tylko od Ciebie. Bowiem alternatywą, a dokładniej, przeciwieństwem tej ślepej i złej wiary jest życie moralne, w którym człowiek bierze osobistą odpowiedzialności za odróżnianie dobra od zła i podąża za wskazaniami własnego sumienia.
