"My, dzieci z dworca ZOO" to książka dokumentalna, opisująca wydarzenia z lat 1975-1977, które miały miejsce w Berlinie Zachodnim.
W latach siedemdziesiątych wśród nastolatków i młodych ludzi, narastała fala narkomanii. Zazwyczaj zaczynali tak, jak Christiane F., bohaterka książki - od haszyszu, potem eksperymentowali z cięższymi narkotykami (LSD) i szybko trafiali na pierwszy kontakt z heroiną.
Dworzez ZOO to miejsce, w którym dziennikarze Kai Hermann i Horst Rieck, znaleźli Christiane i jej podobnych, uzależnionych, dla których dworzec stał się domem. Dziennikarze chcieli przeprowadzić kilkugodzinną rozmowę z bohaterką, jednak jej historia i życie na dworcu były tak wstrząsające, że reportaż przeciągnął się na dwa miesiące rozmów z nią i innymi narkomanami z dworca. Reporterzy poznają młode prostytutki obu płci, które działkę narkotyku oddają się przypadkowym klientom.
Wielu młodych ludzi, którzy w poszukiwaniu ekscytacji, spokoju czy po prostu ucieczki od codzienności, kradli i prostytuowali się za pieniądze na narkotyki, nie przeżyło. Sama Christiane przeżyła, ale wielu z jej kolegów skończyło tragicznie, nigdy nie wyrwawszy się ze szponów heroiny.
W reportażu "My, dzieci z dworca ZOO" z opowieścią Christiane przeplatają się relacje jej matki (rodzice dziewczyny rozwiedli się, gdy była dzieckiem), policjantów z wydziału antynarkotykowego, pracowników socjalnych do spraw narkomanii wśród nieletnich. Wszystkie te historie tworzą obraz niebezpiecznego nałogu, który nadal - choć minęło ponad czterdzieści lat od opublikowania książki - niszczy życie młodych i starszych ludzi, ich bliskich, przyjaciół i rodzin.
Pozbawiona zbędnego moralizowania historia Christine F. od lat uświadamia, co może się stać, jeśli sięga się po ciężkie narkotyki. Nie jest to książka łatwa - wywiera ogromne wrażenie i skłania do refleksji, czytelnik współczuje bohaterom i cieszy się, że nie jest na ich miejscu.
"My, dzieci z dworca ZOO" to książka którą warto przeczytać i podsunąć do przeczytania młodym ludziom, którzy szukają swojej drogi - bo łatwo, w dzisiejszym świecie, zboczyć na tor, którym poszła Christiane i inne dzieciaki z Dworca ZOO. To trudna książka, książka potrzebna - klasyka książek antynarkotykowych.
