Mnie płynąć, płynąć i płynąć. Brzegi Lemanu

Opracowanie Marian Stala
Podczas pobytu w Lozannie, w latach 18391840, Mickiewicz naszkicował sześć krótkich wierszy. Rękopisy zachował, ale nigdy nie nadał im ostatecznego kształtu. Ogłoszone po śmierci poety, były początkowo traktowane jako mało znaczące drobiazgi. Wraz z upływem czasu ich ranga, mierzona opiniami poetów, krytyków i historyków literatury, zaczęła rosnąć.
Dzisiaj nikt ze znawców poezji nie wątpi, że liryki lozańskie są arcydziełem, jednym z centralnych punktów poetyckiej twórczości Mickiewicza, a więc całej polskiej poezji. Pochodzące z nich frazy, takie jak Nad wodą wielką i czystą, Mnie płynąć, płynąć i płynąć, Polały się łzy me czyste, Gdy tu mój trup w pośrodku was zasiada, mają moc poetyckich zaklęć, archetypów poetyckości.