„Mein Kampf. Edycja krytyczna” to pozycja historyczna o charakterze badawczym. Zawiera przekład oraz opracowanie naukowe profesora Eugeniusza Cezarego Króla. Historyk i tłumacz niemieckiej literatury, by pomóc zrozumieć siłę oddziaływania nazistowskiej propagandy powołuje się na słowa Gustava Le Bona:
„Tłum umie myśleć wyłącznie obrazami i jest bardzo wrażliwy na obrazowe przedstawienie danego faktu lub rzeczy. Tylko za pomocą takiego przedstawienia można tłum porwać i pobudzić do działania". Dopiero, gdy nie dysponuje się takimi obrazami, "należy, celem osiągnięcia tego samego skutku, użyć odpowiednich słów i haseł. Zastosowane zręcznie, mają one naprawdę tajemniczą i cudowną moc, jaką je już przed laty obdarzali zwolennicy magii. Słowa i hasła mogą wzniecić najgroźniejszą burzę w duszy tłumu (...)".
Adolf Hitler o tym wiedział. Rozgoryczony klęską Niemiec po I wojnie światowej, ogarnięty szaleńczą wizją odbudowania potęgi ojczyzny i naznaczony piekłem wojennych okopów napisał ideologiczne „wyznanie wiary” przywódcy narodowych socjalistów. Opublikowana w latach 1925-1927, składa się z dwóch części: pierwsza zawiera propagandową wizję własnej biografii, w drugiej zaś Hitler zawarł podstawy ideologii ruchu narodowosocjalistycznego. „Mein Kampf”, okrzyknięta genialną biblią nazistów była w gruncie rzeczy kiepską diatrybą, w prostej linii kontynuującą rasistowską eugenikę i pruski militaryzm. Powołując się na rasistowskie teorie, Adolf Hitler próbował udowodnić, że Niemcy stanowią najwyższą rasę aryjską i muszą walczyć z „gorszymi” rasami. Nienawidził Żydów, których oskarżał o wszelkie zbrodnie, pogardzał też Słowianami. Obietnice odbudowania Wielkich Niemiec oraz uzyskanie „przestrzeni życiowej na wschodzie” głoszone przez cyklofrenika opętanego megalomanią znalazły podatny grunt w masowej społeczności i stały się koszmarną rzeczywistością lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku.
W Trzeciej Rzeszy „Moja walka” stała się biblią reżimu Hitlera ‒ wręczano ją m.in. nowożeńcom. Do końca wojny w Niemczech sprzedano co najmniej 12 400 000 egzemplarzy. Po upadku reżimu hitlerowskiego książka została w wielu krajach zakazana. Nowa edycja niemiecka ukazała się dopiero w 2016 roku. Polskie wydanie tej książki jest drugą edycją naukową na świecie.
Prof. dr hab. Eugeniusz Cezary Król jest historykiem, politologiem, tłumaczem niemieckiej literatury historycznej i profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych. W latach 1999–2000 jako profesor gościnny wykładał na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji (RFN). W latach 2002–2006 był dyrektorem Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Berlinie. W latach 2012–2016 sprawował funkcję dyrektora Instytutu Studiów Politycznych PAN. Był także wykładowcą w Collegium Civitas i na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Za książkę „Propaganda i indoktrynacja narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945” otrzymał Nagrodę Klio (1999) i Nagrodę im. Jana Długosza (2000); natomiast za publikację „Polska i Polacy w propagandzie narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945” ‒ Nagrodę Klio (2006) i Nagrodę im. Joachima Lelewela (2008). Jest także tłumaczem i edytorem polskiego wyboru „Dzienników” Josepha Goebbelsa (tomy 1–3, wyd. 2013–2014).
