Trudna przeszłość, która nie daje o sobie zapomnieć, sekrety, niebezpieczeństwo, a także skomplikowane relacje międzyludzkie. Wszystko, co lubimy w klasycznych kryminałach, tym razem w jednym miejscu.

Autorka nie oszczędza swoich bohaterów, życie Lilianny to prawdziwy koszmar, a Mat też nie miał lekko. Spotkanie dwójki ludzi po przejściach, poranionych emocjonalnie, doprowadza do powstania między nimi wielkiego uczucia. Historia jest cudowna, a przewijający się wątek tatuażu jeszcze dodaje jej pazura. Polecam gorąco, chociaż radzę się nie nastawiać na lekką rozrywkę. Ta książka ma w sobie znacznie więcej!

Nie miałam wcześniej styczności z książkami Anny Szafrańskiej i trochę żałuje, że dopiero teraz ją odkryłam, bo ma prawdziwy talent. „Lilianna” to naprawdę ciekawa, chwilami wstrząsająca historia, nasycona emocjami. Świetni są obaj główni bohaterowie, dalecy od doskonałości, pokazani z zaletami i wadami a przez to naprawdę autentyczni. Przeczytałam książkę jednym tchem i nie mogę się doczekać lektury następnej częsści o losach Malwiny.

Czy można napisać intrygującą opowieść o… tatuażu? Czy można postawić tatuażystę w roli kogoś na kształt detektywa? Można… i to nawet w formie powoli oraz w napięciu odkrywającej swoje tajemnice.

Po tytule i zwłaszcza okładce byłam pewna, że to erotyk, jakich ostatnio wiele. Przeczytałam i uważam, że wydawcy trochę skrzywdzili tę książkę okładką, bo treść jest zupełnie inna w wymowie. Przede wszystkim jest to książka trudna, dotykająca bolesnych tematów, takich jak przemoc wobec kobiet, uzależnienia, samotne macierzyństwo, wychowanie autystycznego dziecka. Ponadto – i tu wielki plus dla autorki – wszystko to opisane jest tak wnikliwie, emocjonalnie, że nie sposób głęboko się tym nie przejąć. Chwilami czułam się tak, jakbym osobiście znała Liliannę i obserwowała jej zmagania. Nie jest to więc lekkie czytadełko, ale oprócz negatywnych emocji dodaje też otuchy i nadziei na to, że nawet najgorsza karta zawsze może się odwrócić.

Bardzo fajna książka, ciekawy motyw tatuaży i poznawania się bohaterów za ich pośrednictwem. Nie pamiętam czegoś takiego z żadnych innych książek, więc tutaj ogromny plus za oryginalność. Bardzo polubiłam też głównych bohaterów, współczułam im przeżyć, tu zwłaszcza Liliannie, która przeszła w życiu wiele okropnych wydarzeń i upokorzeń. Czekam na kolejną część!

Opowieść, w której zasmakować mogą nie tylko fani thrillerów, ale także miłośnicy wszystkiego, co estetyczne i ciekawe. Tatuaże w końcu mają swoją powieść!

Jestem tą książką ogromnie zaskoczona. Spodziewałam się romansu, może erotyku, generalnie lekkiej rozrywki. A tutaj od pierwszych stron mamy historię młodej dziewczyny obarczonej wielkim bagażem emocjonalnym, walczącej o szczęście i normalne życie. Historia jej dojrzewania, macierzyństwa, rozwoju znajomości z Matem, wciąga do reszty i wzrusza, niejednokrotnie uroniłam łezkę podczas lektury. Uwielbiam takie niespodzianki czytelnicze i serdecznie polecam „Liliannę”.

Miłość bywa zbiorem najpiękniejszych chwil, do jakich wraca się gdy rzeczywistość staje się mniej kolorowa, a mrok i ból zaczynają gościć w codzienności. Jednak zdarza się, że wspomnienia stają się źródłem iluzji i nadziei bez pokrycia, jakie ranią jeszcze mocniej. Jednocześnie wiążą one człowieka z kimś, kto zmienił niebo w piekło. Czy można zejść z raz wybranej ścieżki jeśli nie widzi się innej?

Kiedy marzenie zamienia się w koszmar? Lilianna już nad tym nie zastanawia się, to, co było kiedyś i co teraz różni się jak dzień od nocy, lecz dzięki przeszłości w jej życiu gości jasny promyk. Jednak on nie jest w stanie oświetlić do końca rzeczywistości, chociaż przychodzi z pomocą wtedy kiedy wydaje się, że zło pokaże swoje najgorsze oblicze. Czy dziewczyna będzie mogła jeszcze nie kulić się obronnym geście kiedy ktoś krzyknie lub dotknie? Czuje się naznaczona i chowa przed światem dowody na to, bo ludzie bardzo łatwo ferują wyroki. Mat wydaje się również oceniać ją po pozorach, lecz kiedy poznaje mały fragment jej historii, opowiedziany bez słów, wyciąga rękę z niezwykłą szansą. Decyzja podjęta przez Liliannę nie dotyczy tylko niej, ale to od niej wymaga kolejnego odważnego kroku, po jakim nie będzie można zawrócić. Może być również rozpoczęciem całkiem nowego etapu, w jakim jest wiele niepewności, ale także i okazja do spojrzenia na siebie z całkiem innej perspektywy. Tych dwoje nie ma ze sobą nic wspólnego poza niezwykłą propozycją, lecz czy na pewno? Każdy nosi maskę, niekiedy równocześnie skrywa ona przeszłość o jakiej chce się zapomnieć i co nie jest możliwym oraz jest tarczą chroniącą przed bolesnymi pytaniami. Kiedy raz się podjęło lekkomyślną decyzję pod wpływem emocji i jest się odpowiedzialnym za więcej niż jedną osobę trudno zaufać po raz drugi. Jednak czasem serce podpowiada, że nadszedł czas by poznać czym jest szczęście …

Anna Szafrańska nie pozostawia czytelnikowi wyjścia przy swojej najnowszej książce jak tylko zarwać noc i po prostu czytać, czytać, czytać, a potem czekać na kolejny tom i gryźć palce ze stresu. Czytelnicy bardzo szybko przekonują się, że przed nimi lektura, jaka nie pozwala w żadnej sekundzie pozostać obojętnym na to, co właśnie mają przed oczami. „Lilianna” jest czymś więcej niż emocjonalnym huraganem ujętym w słowa, to dramatyczna historia walki o siebie z sobą samym oraz iluzjami, które jednocześnie odzierały z nadziei. Pisarka nie bała się pokazać zła takim jest, bez upiększeń czy niedopowiedzeń tak samo jak i reakcji na nie, nie takiej jak od razu można by oczekiwać, lecz rzeczywistego, pełnego starego i nowego strachu. Pierwsza część cyklu Pink Tatto jednocześnie pozbawia złudzeń, ale daje wiarę w ludzi, bezinteresowną pomoc i przede wszystkim w człowieka, pomimo tego lub właśnie temu, co było jego udziałem. „Lilianna” ma w sobie ogromny ładunek uczuć lub raczej prawdziwą lawinę uczuciowych burz, przed którymi nie ma się gdzie schronić i jakie uderzają z niewiarygodną siłą scenami do bólu pełnymi prawdy, pozostającą zbyt często tylko w czterech ścianach lub sercu. Anna Szafrańska oparła fabułę o niezwykle trudny motyw, lecz nie poprzestała tylko na nim, dołączyła do niego kolejny, umiejętnie wplatając je w losy bohaterów tak by nie przytłoczyć ich postaci ogromem problemów, ale pokazać to z czym zmagają się w rzeczywisty sposób. Łatwo je przejaskrawić lub odwrotnie – nie oddać sedna, a co za tym idzie stracić niepowtarzalną szansę na odsłonięcie wstydliwych sekretów, jakie nie powinny nimi być. Czytelnicy rozpoczynając czytanie najnowszej książki autorki otrzymują niesamowitą opowieść o prawdziwych ludziach, a nie papierowych figurach, ich emocje są do bólu rzeczywiste i nie pozwalają ot tak przewracać kolejnych stron. „Lilianna” ma w sobie wątki dramatyczne, ale i pokazuje drogę jaką niektórzy przechodzą zanim odważą się na najważniejszy krok w życiu oraz jak ważnym może być uczynienie z tego, co wydaje się skazą swej tarczy.

Lilianna jest dziewczyną, której los nie oszczędzał. Poświęciła się osobie, którą kochała, a ta wraz z mijającym czasem spowodowała, że Lilianna zaczęła znikać. Jedyną siłę do walki dawał jej syn. Jednak, kiedy poprzeczka już poszła za wysoko i wszelkie granice zostały przekroczone, Lila ucieka najdalej jak tylko może.
„Bo spotkaliśmy się w pewnym momencie naszego życia i nikt nikogo nie pytał o przeszłość. Liczyła się teraźniejszość.”
Kiedy już życie Liliany w miarę zaczyna się stabilizować, wchodzi w nie totalny huragan – Mateusz. Mężczyzna, który nie dopuszcza do siebie ludzi, ale w Liliannie widzi coś, czego nie powinien. Coś co niedane mu spokoju.
Ale czy on jest jej księciem na białym koniu czy kolejną życiową pomyłką?
Doświadczona przez życie kobieta i mężczyzna, który ma za sobą złe wspomnienia z przeszłości odnajdą swoją szansę na szczęście ?
Akcja mi się jakoś dłużyła, nie potrafiłam się w nią zaangażować całą sobą i się w nią wczytać. Nie polubiłam szczególnie Liliany, wiem że dużo przeszła, wiem, że książka podejmowała trudny temat znęcania się, zmagania się z przeszłością i powrotu do normalnego życia, ale nie chwyciła mnie za serce mocno, tak żeby je zmiażdżyć. Nie mówię, że jest beznadziejna, głupia i smętna. Absolutnie nie! Miałam wrażenie, że czytałam książkę, którą już wcześniej, nie byłam jakoś szczególnie zaskoczona biegiem wydarzeń, bo czułam się jakbym ja znała. Musiałam, gdzieś czytać coś podobnego. Koniec, wstrząsający, ale kurcze też już gdzieś to było. Nie wiem, pewnie ja odnoszę jakieś takie wrażenie.
Ogólnie książkę oceniam mocną 6. I z ciekawości sięgnę po część o Malwinie-przyjaciółce Lilianny.