Cykl: Bona. Królowa z rodu Sforzów (tom 1)
Dzieje Izabeli Aragońskiej, matki królowej Bony.
Italia, schyłek XV wieku, Izabela Aragońska wnuczka króla Neapolu, nareszcie staje na ślubnym kobiercu. Mariaż, zaplanowany dla niej, gdy była jeszcze w kołysce, łączy ją z księciem Mediolanu Gianem Geleazzem Sforzą. Jednak ona, już od pierwszego dnia, odarta z marzeń i wyobrażeń o szczęśliwym życiu, czuje się niespełniona i samotna wśród mediolańskiego tłumu. Jej dłoń zdobi ślubny pierścień, ale młody małżonek konsekwentnie unika zbliżeń. Jaką pikantną tajemnicę skrywa przed poddanymi książęca alkowa?
Tymczasem, szara eminencja Ludovico Sforza stryj Giana Galeazza, pragnie przejąć pełnię władzy nad Mediolanem i wszelkimi sposobami usiłuje skompromitować i odsunąć w cień męża Izabeli. Czy książę, dostrzeże w porę grożące mu niebezpieczeństwo i utrzyma należną mu pozycję?
Bezkompromisowe, zakulisowe potyczki toczą się również między rywalizującymi ze sobą kobietami, pragnącymi władzy na równi z mężczyznami. Cały dwór kipi od intryg, plotek i emocji, tajemnice rodu Sforzów rozsypują się jak zbyt mocno zawiązany na szyi sznur pereł.
Czy w świecie, w którym niezawodnym narzędziem walki o władzę były trucizna i sztylet, Izabela zachowa hart ducha, zniesie upokorzenia, ocali dzieci i uchroni swoje małżeństwo przed groźbą unieważnienia?
CYTAT:
Gdy mediolańczycy przybyli po Izabelę, Eleonora dyskretnie, ale bacznie im się przypatrywała. Już tam, w Neapolu, zdawało jej się, że gonią ją prześmiewcze głosy, że widzi pełne rozbawienia spojrzenia dworzan. Cała ta swawolna gromada doskonale bawiła się przez kilka tygodni w Neapolu, nie odmawiając sobie najlepszych win i jadła, uwodząc damy neapolitańskiego dworu prawie na oczach ich mężów. Czyż młody książę zachowuje się inaczej? Czy małżeństwo z Izabelą Aragońską wypleni w nim złe nawyki? Czy dla małżonki porzuci owe przyzwyczajenia, nieszkodliwe miłostki, do których jako władca ma prawo, lecz które jednocześnie zabolą jego żonę? Czyta: Paulina Holtz
