Krótka opowieść o Antychryście

Włodzimierz Sołowjow napisał ten tekst ponad sto lat temu, ale wnioski z niego płynące wciąż zaskakują aktualnością. Autor przewidział wiele zjawisk politycznych, duchowych i cywilizacyjnych XX-XXI w. Zdaniem autora, ostatnie wielkie wojny doprowadziły do zjednoczenia sił rozwiniętych państw oraz skupienia się na wspólnym zapobieganiu konfliktom, które zagrażały wcześniej niemal całemu światu. W XXI w. kraje europejskie stawiają na współpracę, budując związek państw, starających się pokojowo istnieć obok siebie. Jest to jednak związane również z pewnym przewrotem cywilizacyjnym. Następuje upadek teoretycznego materializmu, ale jednocześnie kryzys tradycyjnej wiary. Zachodni świat coraz bardziej interesuje się filozofiami i wierzeniami wschodu, szukając nowych dróg zaspokojenia jego potrzeb duchowych. Czy jednak takie odrzucenie europejskiej tradycji jest dobrą drogą? Według autora ludzkość łudzi się obietnicą powszechnego pokoju oraz sprawiedliwości bez religii, doprowadzając do jeszcze większego marginalizowania tradycyjnej wiary. Tylko mała grupka chrześcijan pozostaje wierna tradycji w tym odmienionym świecie…

Sołowjow skończył tę książkę w 1900 r., jednak jego przewidywania w zaskakujący sposób w wielu miejscach okazały się trafne. Kardynał Giacomo Biffi nazwał to dzieło „proroczym ostrzeżeniem”. Włodzimierz Sołowjow był prawosławnym myślicielem, słowianofilem i poetą. Pragnął opracować filozofię prawosławną, na nowo ujawniającą siłę podstawowych wartości chrześcijańskich. Jego dzieła skupiają się często na ostrzeżeniu przed nadejściem kresu historii, głosząc jednak przy tym wiarę w piękno, które może zbawić świat. Sołowjow pisał także filozoficzno-refleksyjne wiersze, jest również autorem tekstów o wybitnych pisarzach, chociażby o Adamie Mickiewiczu. Z twórczości Sołowjowa inspirację czerpali rosyjscy symboliści.