Królestwo

„Królestwo” to zaskakująca kontynuacja bestsellerowego "Króla" z 2016r. Dzieje tych samych bohaterów, ale powieść zupełnie inna. Tym razem Szczepan Twardoch przenosi nas do Warszawy zniszczonej niemiecką agresją, okupowanej i ciemiężonej. Znane z „Króla” postaci próbują się odnaleźć w nowej, okrutnej rzeczywistości. Jakie dylematy tym razem będą targać każdym z bohaterów? Jak zmieni się rzeczywistość i z czym przyjdzie im się zmierzyć po tylu latach?

Miłośnicy prozy Twardocha wiedzą, że akcja „Króla” zakończyła się w przededniu wybuchu największego konfliktu zbrojnego w historii - II wojny światowej. Powieść opowiadała o Warszawie czasów międzywojnia – różnorodnej etnicznie, niejednolitej i pełnej napięć, w której grupy społeczne rozdzielała ziejąca przepaść nierówności. W „Królu” kryminał retro przenikał się z thrillerem politycznym i powieścią gangsterską, ukazując najciemniejszą stronę stolicy na niedługo przed tym, gdy agresja ze strony sąsiadów niemal zrównała ją z ziemią.

W drugiej części dylogii klimat staje się już bardziej napięty i tragiczny w skutkach. Autor celnie pokazuje stosunki międzyludzkie pomiędzy różnymi nacjami, obrazuje Holokaust z perspektywy Żydów, kobiety i dziecka. Niemcy są, ale jakby na dalszym planie i z tylko jednym wyraźnie negatywnym typem (Frantenstein). Polacy to prawie same kanalie i antysemici, ale Twardoch nie od dziś lubuje się w kontrowersjach. Na uwagę zasługuje wątek feministyczny zawarty w „Królestwie”. Ryfka traci niemal wszystko, ale zyskuje coś wyjątkowo cennego – możliwość samostanowienia.  Ma tylko jeden cel - przetrwać. W swojej kryjówce pielęgnuje na wpół przytomnego Jakuba Szapirę, niegdysiejszego króla stolicy, który dziś już w niczym nie przypomina dawnego bohatera. Kobieta nocami wychodzi na gruzowisko, którym po polskim powstaniu stała się Warszawa. Zdobywa pożywienie, obmyśla plan dalszej ucieczki, pieniądze wymienia na cenniejszą broń.

Opowieść Ryfki i historia Dawida to mikrohistoria wojenna. Dawid, syn Szapiry, przeżył wywózkę z Umschlagplatz. O losie ojca niewiele wie, bo też mało go on obchodzi. W ukryciu wspomina dawne czasy i przedwojenną potęgę Jakuba. Wszyscy bohaterowie stają przed najtrudniejszym wyzwaniem – jak w tym otaczającym koszmarze pozostać człowiekiem?

Mimo akcji rozgrywającej się w czasie konfliktu zbrojnego, w „Królestwie” nie ma tyle krwi i przemocy ile w „Królu”. Jest za to przerażające, bierne cierpienie podczas wojny, które odcisnęło piętno nawet na wielkim Szapirze. Drugi tom jest zdecydowanie spokojniejszy, bardziej stonowany, ale jeszcze bardziej poruszający. Książka nad, którą nie przechodzi się obojętnie.