Ta książka to wehikuł czasu. Wsiadając do niego, przenosimy się do pewnej tuż powojennej soboty. Autorka oprowadza nas ulicami Krakowa, w którym właśnie rozgrywa się pogrom - jeden z trzech najważniejszych, które Polacy urządzili Żydom już po dokonaniu się Zagłady. Jesteśmy w środku zdarzeń, patrzymy na nie tak, jak patrzyły ofiary, sprawcy i śledczy.
Przyglądanie się historii w działaniu staje się - jak to z wehikułami czasu bywa - wręcz inicjacyjną przygodą. Nakazuje nam zweryfikować dotychczasowe, bezpieczne kategorie, którymi się posługiwaliśmy, by zrozumieć cudzą przeszłość i własną teraźniejszość.
W tym wciągającym i miarodajnym, a zarazem nowatorskim dziele pojęcia takie jak zbójnicy, rodzina, sublokatorzy, więzi, mity - wyjęte, zdawałoby się, z jakiegoś czasu odległego - pozwalają nam ujrzeć na nowo cały świat, a w nim nas samych.
Bo Kocia muzyka to książka o przeszłości, która staje się własną przyszłością.
Wstrząsający obraz choroby społeczeństwa polskiego pogrążonego w moralnej anomii. Fundamentalny przyczynek do naszej zbiorowej pamięci i ostrzeżenie na przyszłość. Perfekcyjna sieciowa narracja. Kocia muzyka będzie z nami długo i będzie o niej głośno, oj, głośno.
Olga Tokarczuk
Wielka książka.
prof. Jan Kula
Nikt dotychczas nie napisał tak wyczerpującej monografii pogromu krakowskiego. Dzięki metodzie badawczej Joanna Tokarska-Bakir udowodniła, jak wiele można o nim powiedzieć rzeczy nowych i nieznanych.
prof. Szymon Rudnicki
Czy to na pewno był pogrom? - zastanawiają się historycy. Skoro tylko jedna osoba zginęła (Miała pięćdziesiąt sześć lat i wytatuowany oświęcimski numer. Rachełe, mówił o niej Józef Berger, jej mąż).
Więc pogrom był nie na pewno. Na pewno jest reportaż. Wielki, historyczny. Taki, po którym człowiek staje się - powinien się stać - mądrzejszy i lepszy.
Hanna Krall
