Jak Henryk zdobył władzę to opowieść o życiu osiedla przyszłości, w którym toczy się debata o nadaniu praw osobistym asystentom. Sztuczna inteligencja już od dawna stanowi bazę do podejmowania decyzji, jednak jej podmiotowy wkład nie przez wszystkich jest doceniany.
Mieszkańcy i mieszkanki korzystają z najnowszych technologii i z wiedzy zdobytej wieki temu, w tym z astrologii, która pozwala im lepiej zrozumieć, jakie ustawienia fabryczne ma każdy i każda z nich. Jednak czy ta wiedza wystarczy, aby poradzić sobie w sytuacji zagrożenia?
Poszerzanie wspólnoty to okazja do tego, żeby przyjrzeć się, kim jesteśmy i co uznajemy za pewniki. Zobaczyć, kto wykonuje za nas pracę podtrzymywania świata takim, jakim jest. Czy racjonalne podejmowanie decyzji to domena ludzi? A może wręcz przeciwnie zagrożeniem dla demokracji jest niedocenianie siły swoich emocji.
Przez książkę prowadzi nas czwórka bohaterów: Karolina, Henryk, Tosia i Kacper. To z ich perspektywy oglądamy zmaganie o nadanie głosu tym, którzy są wokół nas, ale w świetle prawa pozostają niemi. Czy taka będzie również nasza przyszłość?
Dystopia czy całkiem realna wizja niedalekiej przyszłości? Kiedy my dyskutujemy o transhumanizmie i sztucznej inteligencji prawdziwe zmiany dzieją się za naszymi plecami. Prędzej czy później będziemy starać się ułożyć z osobami nieludzkimi i lepiej dla nas, abyśmy zaczęli/ły myśleć o tym już teraz.
Joanna Erbel w ciekawy sposób wplata wątki dotyczące tematów wokół których od lat działa: partycypacja, dobra wspólne, mieszkalnictwo. Ale wizja osiedla przyszłości jest śmiała i wykracza poza klasyczne i ugrzecznione raporty oraz prognozy.
Sylwia Chutnik
