Jest połowa XIX w. Młoda 20-letnia Alicja z mieszczańskiej rodziny chce być lekarką. Kobiety wówczas jeszcze nie pracują, nie studiują w Polsce. Dziewczyna dzięki swojemu uporowi podejmuje pracę w jednym z warszawskich szpitali. Ma trudną przeszłość i dzieciństwo. Jest córką powstańca listopadowego.
Jej ojciec musiał po powstaniu emigrować z Polski do Francji. Tam zaczął tworzyć dom wraz ze swoją młodą żoną. Gdy Alicja była mała, jej matka wypadła przez okno na paryski bruk i zabiła się.
Oddaje Alicję pod opiekę do swej siostry mieszkającej w Polsce. Sam musi się uporać z krnąbrnym synem.
20 lat później Alicja, przez przypadek odkrywa, że ma starszego brata. Jest zdruzgotana. W dodatku ostatnie wieści, jakie o nim są, sugerują, że znajduje się w Hiszpanii. Alicja rzuca wszystko i wraz ze swoją służącą wyrusza w kierunku poszukiwania tożsamości, rodziny.
Tam dostanie się w sam środek wojny domowej, jaka rozgrywa się w Hiszpanii. Zostanie wzięta za szpiega, uwikłana w sieć intryg i miłosnych perypetii.
Co spotka dalej w Hiszpanii dwie młode kobiety samotnie podróżujące? Co wyniknie z czyhających tam na nie tam niebezpieczeństw?
Zapraszam cię Drogi Czytelniku do podróży po XIX-wiecznej Polsce i Hiszpanii skąpanej w słońcu, sieci knowań, konwenansów i ówczesnego postrzegania małżeństwa, roli kobiet i relacji.
W tkankę powieści wplecione są prawdziwe wydarzenia, jakie miały miejsce w Hiszpanii i Polsce w połowie XIX w.
