Lubicie czytać biografie? Ja bardzo chętnie sięgam po życiorysy osób które darzę sympatią lub takich które z jakichś powodów budzą kontrowersje. Tym razem dzięki współpracy z wydawnictwem Filia trafiła do mnie książka z serii Na faktach. Jej autorem jest Jarosław Molenda zaś postacią, której dzieje chciał nam przybliżyć- węgierska Hrabina, księżna Elżbieta, siostra króla Stefana Batorego. Jaka była? Na to pytanie naprawdę trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi. O tej władczyni krąży zdecydowanie zbyt wiele pogłosek by można było stwierdzić co jest faktem, a co mitem. W swej opowieści autor zabiera nas do naprawdę odległych czasów-życie księżnej na przełom XVI i XVII w.  Znajdziemy tu całe mnóstwo detali dotyczących zarówno jej samej jak i realiów w jakich przyszło tej barwnej postaci funkcjonować. Dowiadujemy się, że Elżbieta uznawana była za osobę wyjątkowo inteligentna i urodziwą. Najwięcej jednak mówiło się o tym ,że kobietę tę cechowało w głównej mierze okrucieństwo na niepojętą wręcz skalę. Wampirzyca z Transylwanii czy Krwawa Hrabina to tylko niektóre z jej niechlubnych przydomków Śmiało można natomiast , nazwać ją pierwszą znaną seryjną morderczynią , zaś metody jakich używała by zadawać cierpienie swoim ofiarom były wyjątkowo brutalne i wyrafinowane. Po prostu przerażające By zobrazować o czym mowa przytoczę cytat  "Uchodzi za najokrutniejszą na świecie seryjną morderczynię. Wampirzyca pijąca i kąpiąca się we krwi swoich ofiar. Czarownica, lesbijka, sadystka. Jarosław Molenda swe rozważania snuje w sposób wyjątkowo wnikliwy przedstawiając wiele wykluczających się wzajemnie tez nie opowiadając się jednak za żadną z nich. Historia pokazuje przecież, że prawdę- zwłaszcza tak znają jedynie ci których sprawa dotyczyła w jakikolwiek sposób. Muszę przyznać, że nie była to łatwa lektura. Choć objętościowo nie zalicza się do tzw. cegieł , wymaga ogromnej uwagi i skupienia. Gdy o niej myślę na myśl przychodzi mi bardziej określenie rozprawa naukowa niż biografia. I choć chylę czoła wobec ogromnej merytorycznej wiedzy Pana Jarosława oraz podziwiam ogrom pracy jaką włożył on w tę opowieść -powiem całkiem szczerze -nie do końca są to moje klimaty. Nie przemawia do mnie również zastosowana narracja . Zdecydowanie bliższe są mi powieści fabularne lub takie które opowiadają o współczesnych monarchach. Polecam jednak serdecznie osobom z zamiłowaniem do historii i dysput naukowych- z pewnością znajdą tu to ,co najbardziej cenią.