Elena. Córka mafii. Dzieci mafii. Tom 1

„Od dnia, w którym mnie spotkał, należałam do niego i będę już jego na zawsze. A on jest tylko mój.”

Elena jest córką capo nowojorskiej mafii, jest inna niż jej rodzeństwo i wszyscy udają, że jej nie widzą i pozwalają jej kuzynowi znęcać się nad nią. Dziewczyna jest prawdziwą córką mafii uparta, twarda, diablica która nie skarży się i nie płaczę, ale mimo wszystko pragnie bezpieczeństwa i miłości. Nie spodziewa się, że przyjęcie zaręczynowe jej siostry tak zmieni jej życie.

Dla Gabriela ślub z Oliwią był tylko bardzo dobry interesem, jako capo chicagowskiej mafii miał poszerzyć dzięki temu swoje terytorium i pozycję. Problem pojawił się w momencie gdy zobaczył Elenę i jak ją traktuje jej własna rodzina. Tych dwoje już kiedyś się spotkało, ale wtedy byli dziećmi, on ją uratował i teraz zrobił to samo. Pragnienie chronienia jej i pożądanie sprawiają, że Gabriel postanawia to ją pojąć za żonę. Tylko czy kuzyn tak łatwo odpuści, skoro uważa że ona należy do niego? Czy Gabriel zapewni bezpieczeństwo Elenie? Czy uczucie, które ich połączy ma szansę?

Autorka debiutuje tą powieścią i powiem wam, że ma naprawdę lekki i przyjemny styl pisania, więc czyta się szybko. Akcja toczy się szybko i potrafi zaskoczyć, brutalność w świecie mafii jest czymś normalnym więc i tu jej nie zabraknie. Jest również chora fascynacja i prześladowca. Możemy poznać uczucia, myśli i emocję jakie targają bohaterami, dzięki rozdziałom pisanym z ich perspektyw. Tych bohaterów nie da się nie lubić, od razu zapałałam sympatią do nich. Gabriel brutalny, stanowczy, opanowany pokaże nam również swoje drugie oblicze, które obudzi w nim uczucie do Eleny. Otoczy ją opieką i nikomu nie pozwoli jej skrzywdzić, bo zawsze broni tego co jest jego. Pożądanie między tą dwójką rośnie z każdą chwilą i w końcu jak wybucha robi się bardzo gorąco i zmysłowo. Bardzo udany debiut. Więc już wypatruję kolejnego tomu.

Książka książce nie równa, nawet jeśli nawiązuje do motywu, który ostatnio otacza nas z każdej strony. Mafii mam w książkach już przesyt, ale wciąż liczę, że dana autorka mnie zaskoczy i odświeży znane schematy. Tak trafiłam na debiut, pierwszy tom serii Aleksandry Możejko.

Książka jest krótka i właściwie niewiele mogę o niej napisać. Historia liczy sobie zaledwie dwieście stron, więc przeczytać ją można bez problemu w jeden wieczór. Styl autorki jest lekki, zdania krótkie a dialogi dynamiczne, więc całość jedynie ułatwia szybkie zapoznanie się z treścią.

Sama fabuła również nie zbacza na poboczne tory. Poznajemy Elenę Montenegro, która w dniu ślubu swojej siostry ponownie spotyka mężczyznę, który kiedyś uratował ją z prawdziwych opałów. To właśnie Gabriel ma zostać jej szwagrem i zawrzeć ślub bez miłości. Tylko, że spotykając Elenę, wysoko postawiony człowiek mafii poprzysiągł sobie, że zdobędzie to na czym najbardziej my zależy.

Warto byłoby zatrzymać się trochę przy fabule, dopisać kilka wątków, popracować nad kreacją bohaterów. Jak na moje oko historia jest potraktowana zbyt lakonicznie, trochę po łebkach, bo otrzymujemy ciekawy zarys, ale bez konkretnego rozwinięcia. Trudno przez to napisać, że lubi się bohaterów, ponieważ słabo ich poznałam. Fakt jest jednak taki, że Elena była dość męcząca, marudna, podporządkowana kuzynowi, który robił z nią co chciał. Stawiam na bohaterki z temperamentem, charyzmą a tego u niej nie wiedziałam. Sądzę jednak, że przy rozbudowie historii mogłaby wypaść lepiej, ale miejmy nadzieję, że to czeka nas w kontynuacji.

Prosta, nieskomplikowana, znana z innych historii fabuła jest ciekawa, ale nie idealna. Przez co mogę napisać, że "Córkę mafii" czytało mi się dobrze, ale to tyle. Nie było głębszych emocji, nie było spoufalania się z bohaterami. Ot, lektura na leniwe popołudnie, do przeczytania i jak dla mnie odstawienia na półkę. Nie mniej na pewno zdecyduję się na ciąg dalszy, bo jestem ciekawa jak wypadnie autorka w kolejnej książce i kto będzie kolejnym bohaterem serii.