Od Powstania Wielkopolskiego, przez wojnę polską – bolszewicką, kampanię wrześniową i w końcu kampanię włoską. Dzieje 15. Pułku Ułanów Poznańskich to kwintesencja walki i poświęcenia w walce o niepodległą Polskę. Przedstawiamy naszym Czytelnikom wyjątkową reedycję Dziejów 15. Pułku Ułanów Poznańskich, pod redakcją Pawła Zaremby wydanych pierwotnie w roku 1962. Chcąc pozostawić opracowanie w formie jak najbardziej zbliżonej do pierwszego wydania, zdecydowaliśmy się zachować jego pierwotny układ. Uwagi merytoryczne i uzupełnienia umieszczono w przypisach, stąd ich obszerność, które zarazem nadały tej edycji bardziej naukowy charakter. Ponadto dodano kolejne trzy części opracowania, które są poświęcone wydarzeniom w dziejach Pułku, które miały miejsce w ciągu kolejnych dekad od momentu ukazania się jego londyńskiej monografii.
Ze względów edytorskich dokonano zmian w warstwie ikonograficznej. W pierwszym wydaniu zamieszczono w tekście 94 fotografie, w obecnym zaś 221 fotografii oraz 16 reprodukcji dokumentów. Opracowanie zbiorowe pod redakcją Pawła Zaremby. Opracowanie naukowe Adam Bech, Tadeusz Jeziorowski, Michał Przybylak, Juliusz S. Tym. Redakcja naukowa całości Juliusz S. Tym.
Wznawiając w 102 rocznicę dekoracji sztandaru pułkowego Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari Dzieje 15 Pułku Ułanów Poznańskich, których pierwsze wydanie ukazało się 61 lat temu, pragnęliśmy przede wszystkim ponownie oddać hołd wszystkim oficerom, podoficerom i ułanom, którzy w latach 1918–1947, nosząc dumnie biało-czerwone barwy, wykonywali zadania w szeregach Pułku w służbie Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.
Skomplikowane losy naszej ojczyzny spowodowały, że Pułk, który był jednym z oddziałów zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego, skutecznie walczył w obronie Niepodległości, szablą i lancą wykuwając jej wschodnie granice w wojnie z bolszewicką Rosją, a w latach 1921–1939 był wzorowym oddziałem nie tylko jazdy wielkopolskiej, ale całej kawalerii polskiej. Po kampanii 1939 r., w której podjął próbę wykonania niewykonalnego w ówczesnych warunkach obowiązku obrony ojczyzny, nie powrócił do swego macierzystego garnizonu, jakim był od początku jego istnienia Poznań. Odtworzony na Obczyźnie z żołnierzy-tułaczy wywiezionych w głąb Związku Sowieckiego przeobraził się po ewakuacji do Iraku w pułk kawalerii pancernej, który w 2. Korpusie stawiany był za wzór dla innych oddziałów. Po zwycięskiej kampanii włoskiej został przeformowany w pułk pancerny nowo formowanej 14. Wielkopolskiej Brygady Pancernej. Niekorzystne dla sprawy polskiej rozstrzygnięcia wielkich mocarstw spowodowały, że Pułk nie mógł wrócić z rozwiniętym sztandarem i proporczykami pułkowymi na swych wozach bojowych do Ojczyzny. Jego żołnierze zmuszeni zostali szukać źródeł utrzymania w innych państwach wolnego świata, kontynuując na Obczyźnie dalszą służbę bez munduru. Zapraszamy do lektury !!!
