Dyrektorka generalna

Przyznam się, że do tej pory nie miała okazji
czytać żadnej książki K.N. Haner. Dlatego też, zanim zaczęłam czytać ,,Dyrektorkę generalną" nadrobiłam ,,Dyrektora generalnego" i bardzo się z tego cieszę, gdyż jakbym tego nie zrobiła, to ominęłoby mnie tyle emocji i ogromna ilość pozytywnych wrażeń.

Olivię czeka nowe życie, które nie jest usłane różami. Ciągle ma pod górkę, a Harry jej w tym nie pomaga. W momencie, kiedy dowiaduje się, że są przyrodnim rodzeństwem, ucieka i tym samym łamie jej serce. Jednak blisko niej jest cichy Anioł w postaci Igora, który służy pomocą i oparciem w trudnych chwilach. Jednak czy przyjaźń między kobietą, a mężczyzna istnieje?
Poza tym, z czasem do życia kobiety wracają osoby, które rozerwały jej serce. Praca, która była dla niej ważna i satysfakcjonująca, staje się wymagająca i nie zawsze przyjemna, a wręcz problematyczna.
Co kryje się za powrotem Harrego i jej ojca?

Zacznę od tego, że po tytule nie spodziewałam się, że to będzie romans. Pióro pisarki przypadło mi do gustu. Widać, że wkłada całe serce, aby emocje, które towarzyszą bohaterom, wpływały również na nasz stan emocjonalny. Pierwsza część według mnie była dosłownie bombą emocjonalną i tu ogromne zdziwienie, bo druga część to już majstersztyk. Autorka doskonale wie, co chce przekazać czytelnikom. Nie ma tutaj przypadkowych sytuacji, nie ma naciągania na siłę. Wszystko jest dopracowane. Emocje, aż kipią. Miłość staje tutaj w pojedynkę z pieniędzmi i wpływami. Mamy też wiele znaków zapytania, na które z kolejnymi kartami znajdujemy odpowiedzi. Jestem naprawdę mile zaskoczona. Fabuła trafiła w moje gusta w 100%.
Dziękuję Wydawnictwu i Autorce za przeżycie niesamowitej przygody z bohaterami książki.
Jeśli szukacie świetnej książki, która aż kipi emocjami, to ta do nich należy.
Polecam i dziękuję za egzemplarz.