Duchy zostają

Hilary Mantel, autorka bestsellerowych powieści historycznych, znowu sięga w przeszłość. Tym razem jednak nie do dynastii Tudorów, lecz do własnego życia. Duchy zostają to opowieść o tym, jak dziewczyna z robotniczych przedmieść Manchesteru została cenioną pisarką. Ale też - refleksja nad pracą pamięci. Co decyduje o naszym postrzeganiu minionych lat? Obrazy unieruchomione na fotografiach, podkoloryzowane opowieści rodziców, a może zmysłowe wspomnienia zapachu potraw i obić mebli w rodzinnym domu?

Mantel pisze również o własnej cielesności, o dojrzewaniu i chorobie. W przejmujący sposób opowiada o doświadczeniu endometriozy: paraliżujący ból, upokarzające wizyty w szpitalach, zjawy podczas ataków migreny. Wyznaje gorzko: Miałam w życiu więcej ginekologów niż kochanków. Bez ckliwego sentymentalizmu opisuje świat - zasadniczo nieprzyjazny, szczególnie dla dziewczyn z niezamożnych domów. Stawką w walce z nim jest ocalenie własnej wrażliwości. Bo to właśnie z niej rodzi się pisarska świadomość Hilary Mantel.

Arcydzieło olśniewającego umysłu []. Przeszłość, czasy tak dawno minione, ożywają tu na nowo. Rachel Cusk

Mantel jest na przemian dowcipna, rzeczowa, wizjonerska i komiczna, a przy tym niezmiennie fascynująca. Daily Telegraph

Niezwykła opowieść, miejscami komiczna, często ponura, ale co najważniejsze - jest to opowieść o przetrwaniu. The Spectator

Mantel to wybitna pisarka. Dojmująco, wręcz boleśnie przenikliwa []. Wstrząsający i śmiały zbiór wspomnień; z każdą stroną bardziej niepokoi. Helen Dunmore

Oszałamiająca wizja dziecięcego nieprzystosowania i kobiety cierpiącej z powodu nieudolności lekarzy. Tego szczerego i pięknego pamiętnika nie da się odłożyć i nie da się zapomnieć. Clare Boylan

Ta lektura mnie porwała. Surowa, bolesna i pełna spostrzeżeń dających wgląd w umysł pierwszorzędnej pisarki. Margaret Forster

Zachwycająca proza - przejrzysta i prawdziwa. The Guardian