4.0
2023-11-18Recenzja zweryfikowana,,Przykrywam się, poprawiam głowę na poduszce i zamykam powieki, próbując wymazać cały ten dzień oprócz mężczyzny z porche. Jego nie da się wymazać, chociażby się chciało (...)''
,,Gdy tak leżę w pościeli, a moja głowa dotyka poduszki, myśli wracają do brunetki, której o mało nie przejechałem w sąsiednim mieście. Mam pod powiekami jej twarz i zaczynam powoli odpływać do krainy Morfeusza, wiedząc, że nim nastanie kolejny dzień, jej wspomnienie może wyblaknąć..."
Nie czytałam pierwszego tomu, więc kilka kwestii nie rozumiałam co kto zrobił i że z kimś już jest lepiej, ale później załapałam o co mogło chodzić. Na okładce powinno być napisane ,,w biegu", bo mało, że postacie wciąż robiły pościgi, to akcja tak pędziła do przodu, ze po skończonym rozdziale, który był naprzemiennie pisany z punktu widzenia postaci, oddychałam jakbym sama biegła:-) Dodatkowo autorka pisała wszystko bardzo zagadkowo. Ktoś coś widział, ale nie wiedzieliśmy co. Ktoś przed kimś uciekał, ale nie wiedzieliśmy przed kim i czasami dlaczego. Postać matki Mishy była dla mnie nieco zagadkowa, bo jej córka martwiła się o nią, ale nie wiedziałam dlaczego. Kiedy dzwoniły do siebie, ona wiedziała, że coś jej jest i zapewniała, że zajmie się tym tematem, a ja nie wiedziałam jakim:-) Czy chodziło o bandziorów, które Mishę goniły? Czy o coś innego? A może o to, że goniły ją, bo widziała coś, czego nie powinna? Albo, że to był ktoś kogo znały i już wcześniej się przed nimi ukrywały? Pytań sto, a na końcu odpowiedzi. Oprócz tego mamy też wątek romantyczny, tylko w hardkorowych warunkach. Wystarczy mieć tu dobre serce, a już zbiry dobierają się do ich życia, by najlepiej je unicestwić. Oczywiście musiało być też wulgarnie, ale naprawdę było tego mało, jedynie dla podkreślenia nerwów. Cała książka mi się podobała, nawet druk większy i przejrzysty, a styl na wysokim poziomie z opisami i zdobieniami. Żałuje tylko, że nie czytałam pierwszej części, gdyż to chyba tam był poruszony problem zwaśnionych rodzin, tu tylko wiedziałam, że był. Polecam zacząć od części pierwszej i czytać je po kolei.
