Chołod

Autora chyba nie trzeba przedstawiać! Szczepan Twardoch od tej pozycji należy do grupy jednych z moich ulubionych pisarzy. To było moje pierwsze spotkanie z jego twórczością i na pewno nie ostatnie. Szkoda, że nie miałam więcej pozycji w domu, bo macie tak, że przy pierwszym spotkaniu z twórczością jakiegoś autora chcecie więcej i więcej? Tak mam w tym przypadku, lecz muszę przyznać się, że momentami nie było łatwo przez język, jakim napisana jest książka, lecz podkreślam, że w niczym nie ujmuje treści. Tak jak czytasz pozycje, przy których sprzątasz, jeździsz samochodem, tak tutaj na spokojnie w domu czytałam na przemian ze słuchaniem w wersji audio, bo dana chwila z przygodą Konrada Widucha wciąga na maksa, ale też tego, czego nie mogłam zrozumieć czytając to ratowała mnie w wersja elektroniczna. Kim jest Konrad Widuch i co przeżył tego już musicie dowiedzieć się sami.

Książka to taka forma pamiętania z jego wypraw, jakie sprawiały, że nie było łatwo, ale… Język, jakim się posługuje nie należy do łatwych (to jeden z argumentów, które przekonały mnie do formy audio niż forma czytana) Nie wiem, czy spotkaliście autorów, którzy daną pozycją sprawili, że odczuwaliście wszystko to co nasi bohaterowie. Mróz, głód, poniżenie, walka o życie, walka o jutro. Bolały mnie wszystkie mięśnie, było mi zimno. Zastanowiło mnie to ile byłabym w stanie wytrzymać i jaki jest mój próg wytrzymałości? Jestem pod wielkim podziwem dla autora za cały ten obraz nie tyle bohaterów ile klimatu, miejsc, jakie poznacie, historii danych postaci, ale w szczególności języka, jakim posługują się bohaterowie. To jak życie człowieka z dala od cywilizacji, od tego, co znał wpływa na jego psychikę.

Podoba mi się forma zwrotu „nieistniejąca czytelniczko”, bo dzięki temu ma się wrażenie, że bohater Konrad szczerze jak przy spowiedzi opisuje wszystko to, co go spotkało. Forma pamiętnika jest fantastyczna. Chołod to miejsce, w którym można stracić człowieczeństwo, ale też miejsce, w którym wszystko i nic nie ma znaczenia. Opisów książki jest pełno więc z całego serca polecam zapoznać się i gwarantuje, że gdzieś w połowie książki chociaż raz zastanowisz się nad własnym życiem i to, co masz. Nie potrafię pisać tak jakość mądrze, nie potrafię analizować bohaterów czy treści, ale potrafię opisać własne uczucie, jakie towarzyszyły mi podczas czytania, czy słuchania lektury i opisałam wcześniej więc z czystym sumieniem polecam. Jeżeli będziesz miał trudność to uwierz żeby nie rezygnować bo ta historia jest tego warta.

Zacznę od tego, że nie jest to łatwa lektura. Autor napisał ją trudnym językiem niezrozumiałym dla wielu czytelników, dlatego podczas czytania trzeba się intensywnie skupić. Po poznaniu głównego bohatera można lepiej zrozumieć całą tę historię. Głównym bohaterem jest Konrad Widuch, który w specjalnych notesach spisuje dzieje swojego życia. Zapiski kieruje do nieistniejącej czytelniczki. Ma nadzieję, że jego dwie córeczki żyją i kiedyś będą mogły przeczytać co się z nim działo, gdy parszywy los ich rozłączył. Nasz główny bohater przeżył prawdziwe piekło. Dlatego cały czas zastanawia się, czy: " [...] JA CZEŁOWIEK? BYŁ JA KIEDYKOLWIEK CZEŁOWIEKIEM? [...]" Swoje notatki zaczął sporządzać 16 czerwca 1946 roku. Akurat to był dzień Pański, czyli niedziela. Po 8 latach dowiedział się dokładnie jaka jest data. To musiał być bardzo wzruszający moment. Nasz bohater jest starym bolszewikiem. Poznając jego historię, dowiecie się, kim jeszcze był i co robił w swoim życiu po ucieczce z łagru. Dowiecie się również co działo się w osadzie zwanej Chołodem. W kilku słowach chłód, głód, smród, walka o przetrwanie i śmierć czyhająca na każdym kroku. Tutaj nie wolno nikomu ufać. Najlepszy przyjaciel potrafi zabić. Czy nasz bohater zawsze był idealny? Czytając "Chołod" dowiecie się również, co stało się z palcami naszego Konrada Widucha. Czy Widuch jeszcze kiedykolwiek zobaczył swoją rodzinę? Dlaczego musieli się rozdzielić? Na początku, w środku i na końcu występuje sam autor, który na swojej morskiej drodze spotkał pewną staruszkę. Borghild Moen była właścicielką jachtu "Isbjørn". On przyciągał do siebie Szczepana. Dlaczego? Tego dowiecie się podczas czytania książki "Chołod". To dzięki temu zbiegowi okoliczności poznał historię Konrada Widucha. W swojej najnowszej książce postanowił nam ją przedstawić. W tej książce znajdziecie mnóstwo różnych języków, a to ze względu na różne postacie w niej występujące. Oczywiście nasz bohater zna kilka języków. Jakich? To moja słodka tajemnica. W książce znalazłam morski mroźny i bardzo zdradliwy klimat. Tułaczkę głównego bohatera i jego intensywną walkę o przetrwanie. Reasumując, jestem zadowolona z tego, że mogłam poznać bolesną historię Konrada Widucha. Czytałam ją bardzo wolno, żeby lepiej zrozumieć całą opowieść. Momentami byłam bardzo przerażona, a wręcz wstrząśnięta. Chętnie kiedyś do niej powrócę, bo ta lektura warta jest ponownego przeczytania. Dziękuję pięknie autorowi, że zabrał mnie w tę morską mroźną przygodę. Dzięki temu wiem jak cenne i kruche jest życie. Przekonałam się, że w ekstremalnych warunkach człowiek zdolny jest do wszystkiego naprawdę wszystkiego. Było to moje pierwsze czytelnicze spotkanie z twórczością Szczepana Twardocha i już wiem, że nie ostatnie. Autor nie owija w bawełnę. Pisze jak było i to się czuje. Widać, że w swojej najnowszej książce oddał całe serce. Ta historia jest dosyć brutalna, dlatego radziłabym ją czytać jedynie osobom dorosłym. Z całego serca polecam książkę "Chołod".

Chołod porywa już od pierwszych stron. Nieszablonowy styl autora sprawia, że każdą jego książkę czytam w pełnym napięciu, jednocześnie skupiona i zdeterminowana. Nie inaczej jest tutaj. To opowieść niezwykła, a nawet można powiedzieć trochę metafizyczna. Uciekający z łagru Konrad Widuch trafia w miejsce, w którym będzie starał poukładać swoje potargane na strzepy zycie. Mamy tutaj dużo historii, ale przede wszystkim człowieczeństwo odarte z fałszu i obłudy. Pięć gwiazdek należy się jak nic

Powieść raczej przeciętna, bazowanie na temacie "nie jestem Polakiem, tylko Ślązakiem" poparte wulgaryzmami najgorszego "ruskiego" sortu każe przypuszczać, że autor czuje się głęboko skaleczony ta polskością, której musi na co dzień dotykać, która go otacza z każdej strony, a on czuje to jak krzywdę. Od 52 lat żyję w śląskiej krzywdzie poprzez małżeństwo że Ślązakiem półniemcem i dziećmi "szwabami". I żyjemy tu i teraz, sprawami Polski i Śląska, ale nie szukamy drugiego dna, nie pocieszamy się pluciem na Polaków i nie wspomagamy się w tej nienawiści flaszką/halba na stół/ Karykatura Ślązaka, alkoholika? Może lepiej żeby autor nie pisał książek. Śląsk przetrwa bez takiej literatury/piszę jako wykształcona osoba, rodzina zasłużona Polsce, groby niemieckich przodków na śląskich cmentarzach.

Różne etapy życia głównego bohatera pokazują, że niezależnie od czasów jesteśmy w stanie zmienić swoje przekonania. Trudne przeżycia sprawiają, że zapomina on kim tak na prawdę jest i pozwalają mu wchodzić w coraz to nowe role. Nie chcę tutaj zdradzać fabuły, bo sam opis książki jest na tyle intrygujący i interesujący, że pomoże Wam w podjęciu decyzji. Ja mogę dodać od siebie, że jest to książka, która pomimo trudnego tematu została przeze mnie pochłonięta. Polecam

Kto raz sięgnął po jakąkolwiek książkę Szczepana Twardocha przepadnie. To autor nowej generacji, który jednak pisze z pełnym poszanowaniem do historii, szczególnie historii naszego narodu. CHołod to najnowsza propozycja autora, książka przerażająca i jednocześnie piękna. I pisząc przerażające nie myślę o tym ze to jakaś powieść grozy czy horror. To literatura Piękna przez duże P. Czytając można naprawdę zapomnieć o tym ze to fikcja. Poruszająca do granic opowieść o trudnej przeszłości i trudnych losach. Fani Twardocha będą zachwyceni.