Chłopak, który mnie nie chciał

„Miłość jest skomplikowana i niesie ze sobą wielkie zagrożenie. Miażdży logiczne argumenty i zagłusza ten cichutki głos, który ostrzega cię przed konsekwencjami”. Leah i Carter znają się od zawsze, byli sąsiadami. Ich dzieciństwo było naznaczone biedą i przemocą. Robili wszystko, aby jak najmniej przebywać we własnych domach. Jej bliscy – zwłaszcza wuj zmieniali jej codzienność w prawdziwe piekło. Facet miał plany w stosunku dziewczyny, chciał ją zmusić do prostytucji. Jego ojciec po śmierci żony załamał i zaczął topić smutki w alkoholu. Carter miał poważanie i budził respekt na ich osiedlu. Zakochana Leah, podążała za nim niczym cień, szpiegowała go, a on nie zwracał na nią uwagi. Wszystko zmieniło się gdy dziewczyna poznaje jego sekret - chłopak w miał talent do gry na gitarze. Ich relacja zmieniła się, zostali przyjaciółmi, zaczął ją chronić. Mijały lata, ona zaczęła pragnąć czegoś więcej... Czy tych dwoje wychowanych bez miłości będzie w stanie obdarzyć się nią siebie nawzajem? Akcja powieści toczy się niespiesznie, intryguje, niesie emocje. Fabuła ciekawie utkana ukazuje pokomplikowany, trudny świat młodych ludzi, którzy od zawsze mieli pod górę. Leah i Carter do obojga poczułam ogromną sympatię, jednak jego niezdecydowanie bardzo mnie irytowało. Leah jest samotna, nie lubi towarzystwa innych, to wrażliwa, ciepła, zagubiona dziewczyna. Carter staje się wschodzącą gwiazdą rocka, chwilami trudno było zrozumieć motywy jego postępowania, miałam ochotę nim potrząsnąć, by przejrzał na oczy. Relacja naszych bohaterów nie jest łatwa. Obydwoje mają poharatane dusze. Początkowo była obojętność, później przez pewne wydarzenia przyszła przyjaźń i tak trwali. Rozmawiali ze sobą o wszystkim, stali się sobie bliscy, nierozłączni, akceptowali siebie nawzajem. Rozpoczynają dorosłe życie, ona chce od niego więcej, on nie może jej tego dać. Leah czuje, że jest na straconej pozycji, jej miłość jest nieodwzajemniona. Jest świadoma, że musi się uniezależnić od przyjaciela, ruszyć do przodu bez niego. Jak potoczy się ich relacja? Czy Carter przejrzy na oczy? Nie można nikogo zmusić do miłości. Podjęte decyzje i ich konsekwencje w późniejszym życiu. Wciągają, chwilami poruszająca, lekka opowieść. Zakończenie wywołało we mnie spory niedosyt. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo polecam.

Pierwszy tom dylogii „Carter” okazał się nieszablonowy i pełny emocjonalnego zwichrowania. Leah i Carter dorastali razem. Będąc sąsiadami spędzili całe dzieciństwo wspólnie, ale nie była to ckliwa znajomość na sielskim osiedlu, raczej były to zabawy dzieci, pozbawionych kochających rodzin i życiowych perspektyw. Okoliczności sprawiły, że ich zażyłość miała szczególny wymiar. Każde z nich zrobiłoby wszystko dla dobra drugiej osoby. Wszystko jednak utrudniał fakt, że z czasem dziewczyna pragnęła od chłopaka czegoś więcej niż tylko powierzchownej relacji. Autorka świetnie pokazała zmiany jakie dokonały się w bohaterach z biegiem lat, jesteśmy świadkami ich dorastania i tego jak ich życie zaczyna nabierać tempa. To nie jest słodka opowieść o nastoletniej miłostce, tutaj granice się zacierają, a Leah i Carter zaczynają być więźniami stworzonego przez siebie związku, który tak naprawdę wcale nim nie jest i z czasem robi się coraz bardziej toksyczny i zaczyna negatywnie wpływać na ich zażyłość. Bohaterowie zostali świetnie skonstruowani, nie są idealni, nie brakuje chwil kiedy ranią siebie nawzajem. Sposób w jaki się poznali sprawił, że nie chcą dopuścić do siebie nikogo spoza ich świata, szczególnie widać to w postępowaniu Cartera, który odpycha dziewczynę, ale nie może znieść myśli, że mogłaby chcieć kogoś innego. Uczuciowo jest to bardzo skomplikowana historia, ale myślę, że to jest największą zaletą tej fabuły. Słodko-gorzka opowieść o dorastaniu, o zagubieniu i braku możliwości sprawiła, że bohaterowie nie potrafią odróżnić łączących ich uczuć. Nie potrafią zdefiniować miłości i przyjaźni, nie znają życia poza własną obecnością i nie mają żadnych odniesień. Współczułam im, ale także imponowała mi ich postawa i fakt, że pragnęli osiągnąć w życiu coś więcej. Wszystko rozgrywa się też na tle rodzącego się zespołu muzycznego, w którym śpiewa Carter i o którego zaczyna upominać się wielka scena. Podczas czytania byłam ciągle zainteresowana wątkiem miłosnym, jaki się tu rozgrywał. Czekam na kontynuacje, bo czuję, że jeszcze mnie zaskoczy.

Miłość i uzależnienie może dzielić całkiem cienka granica, którą trudno rozpoznać, zwłaszcza, gdy jest się bardzo młodym i samotnym. Gdy miłość staje się nałogiem, a obecność partnera jest niezbędna do codziennego funkcjonowania, powinno to stanowić sygnał, by zacząć pracować nad sobą i swoimi emocjami. W końcu najważniejszym jest, by w pełni najpierw pokochać siebie i nauczyć się żyć w zgodzie ze sobą. Dopiero potem można budować zdrową relację, a nie gdy sens egzystencji opiera się na drugiej osobie. Jednak łatwo jest powiedzieć, a dużo trudniej cokolwiek zdziałać, gdy człowiek znajdzie się w samym środku takiej sytuacji.
Leah wychowuje wujostwo w dość nieciekawej okolicy. Dziewczynka od najmłodszych lat przyzwyczajona jest do samotności, bowiem często nie może pojawiać się w domu z uwagi na działalność ciotki. Wszyscy doskonale wiedzą co dzieje się w jej rodzinie, więc Leah spotyka się z ostracyzmem społecznym na każdym kroku, oceniania jest bowiem przez pryzmat osób, które ją utrzymują. Wraz z upływającym czasem nie ma zbyt wiele- równie wyobcowanego przyjaciela w szkole oraz możliwość słuchania anielskiego głosu chłopca, który zauroczył ją od pierwszej chwili, gdy go ujrzała. Nic jednak nie przygotowało ją ani na niespokojną przyjaźń z równie mocno pokiereszowanym przez życie Carterem ani na wydarzenia, których doświadczy wchodząc w dorosłość. Na szczęście niewiele jest tak odpowiedzialnych i walecznych osób jak Leah, więc ona, do czego się już przyzwyczaiła, jakoś musi sobie poradzić z wszystkimi nieoczekiwanymi zakrętami, które pojawiają się na jej ścieżce.
Carter zmieniając miejsce zamieszkania wraz z ojcem alkoholikiem nie sądził nawet, że będzie to miało na niego aż tak duży wpływ. Nie ma problemu z tym, by znaleźć sprzymierzeńców w nowym otoczeniu- ma w sobie coś, co sprawia, że dzieci mu się podporządkowują. Z czasem nic się nie zmienia, dodatkowo dziewczyny chętnie urozmaicają mu wolny czas, jednak on wszystkich traktuje na dystans. I tylko jednej przyjaciółce pozwala zbliżyć się do siebie, choć też pod względem emocjonalnym, nie mam jej do zaoferowania zbyt wiele. Carter to cudowny obrońca, świetnie zapowiadający się muzyk i chłopiec noszący w sercu tak wiele demonów, że wystarczyłoby ich na kilka dorosłych istnień. I niestety te demony, trawiące sukcesywnie jego dorastającą duszę, będą pozwalały mu na błędy, których pożałuje o wiele później.
"Chłopak, który mnie nie chciał" to przede wszystkim świetny pomysł na narrację. Bowiem historię młodych Leah i Cartera opowiada nam dorosła Leah, która raz na jakiś czas dorzuci swój komentarz do wydarzeń mając świadomość tego, jak się potoczą i jak na nią wpłyną. Pokazana tu miłość jest młoda, naiwna, uzależniająca i.. toksyczna. Lecz, co ważne, Autorka nie promuje takiej postawy. Krok po kroku uświadamia bohaterów i czytelnika co jest nie tak i czego tak naprawdę powinno się oczekiwać od związku, rozwijającej się relacji, a nawet przyjaźni. Bohaterowie są świetnie nam przybliżeni, a tajemnice Cartera jedynie podsycają zainteresowanie jego osobą. Ten tom skupia się na przedtawieniu nam tego, jak relacja postaci przerodziła się najpierw w przyjaźń, a potem w związek oraz jak wyglądało ich niełatwe życie, gdy byli młodymi osobami. Dzięki narracji Autorki powieść czyta się nadzwyczaj szybko, a jej styl pisania sprawia, że wciągamy się w nią bez reszty. Ale nie tylko wykonanie spodobało mi się w tej książce, bowiem tym, co ją wyróżnia jest przede wszystkim pomysł na fabułę, w którym spotykamy się z rodzajem uczucia nieco kontrowersyjnym i wzbudzającym wiele emocji, ale też doskonale przedstawionym wraz ze wszystkimi wzlotami i upadkami. W książce poruszona jest kwestia nie tylko złych wzorców, z którymi bohaterowie mają do czynienia i które mogą w mgnieniu oka sprowadzić ich na złą drogę ale także samotności, odrzucenia, emocjonalnego uzależnienia oraz tego jak traumy z przeszłości mogą mieć druzgocący wpływ na teraźniejszość. Szkoda jedynie, że na dalszy ciąg tej historii trzeba czekać do wydania kolejnego tomu, natomiast ten, z całym przekonaniem, jest świetnym wstępem do późniejszych losów Cartera i Leah, dzieciaków niezwykle doświadczonych przez los, które jedynie dzięki swojej determinacji wywalczyły sobie szansę na dobre, dorosłe życie.