Stefan Żeromski
Stefan Żeromski
Stefan Żeromski to polski publicysta, dramaturg i pisarz literatury z epoki Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Znany był głównie dzięki powieściom „Przedwiośnie”, „Siłaczka” i „Syzyfowe prace”. Żył w latach 1864-1925.
Urodził się w Strawczynie w rodzinie o szlacheckich korzeniach. Pierwsze teksty, głównie w formie wierszy i dramatów pisał już w czasach szkolnych. Wtedy też publikowano je na łamach różnych magazynów. W 1886 roku przerwał edukację z powodu choroby. Po ozdrowieniu podjął studia na Instytucie Weterynarii, jednak porzucił je pod trzech latach.
W latach 90. XIX wieku dużo podróżował i zmieniał miejsca zamieszkania, osiedlając się m.in. w Zurychu i Krakowie. Wtedy też zaczął publikować pierwsze zbiory opowiadań. W roku 1897 został pomocnikiem bibliotekarza W Bibliotece Ordynacji Zamojskiej oraz opublikował „Syzyfowe prace”. Dwa lata później wydał „Ludzi bezdomnych”. Obie publikacje przyniosły mu popularność i pieniądze. W 1904 roku wydał kolejną powieść, „Popioły”, po czym zdecydował się na porzucenie pracy w bibliotece. Przez rok mieszkał w Zakopanem, poświęcając się wyłącznie pisaniu.
Żeromski w swojej twórczości skupiał się głównie na problemach chłopstwa i klasy robotniczej. Był czterokrotnie nominowany do Literackiej Nagrody Nobla.
Najważniejsze dzieła:
Syzyfowe prace;
Przedwiośnie;
Siłaczka;
Ludzie bezdomni;
Rozdziobią nas kruki, wrony;
Wierna rzeka;
Doktor Piotr.