Ignacy Krasicki
Ignacy Krasicki
Ignacy Krasicki to polski biskup, książę sambijski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, kawaler maltański oraz encyklopedysta, poeta i prozaik. Był jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiego oświecenia, nazywanym „księciem poetów polskich”. Żył w latach 1735-1801.
Urodził się w Dubiecku w województwie podkarpackim. Uczęszczał do kolegium jezuickiego we Lwowie i seminarium misjonarzy w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1759 roku. Sześć lat później został biskupem warmińskim i kapelanem królewskim Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1795 roku objął archidiecezję gnieźnieńską.
Był twórcą magazynu „Co tydzień” i felietonistą w czasopiśmie „Monitor”. W 1775 roku opublikował heroikomiczny dramat „Myszeida”. W kolejnym roku wydał „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”, uznawane za pierwszą polską powieść nowożytną. Następnie napisał m.in. „Bajki i przypowieści” i powieść „Pan Podstoli”.
Był również autorem kontrowersyjnego w swoich czasach heroikomicznego poematu „Monachomachia”. Ponadto pisał liczne utwory dla dzieci, takie jak „Kruk i lis” czy „Jagnię i wilcy” oraz satyry i utwory sceniczne. Zmarł w Berlinie w 1801 roku.
Najważniejsze publikacje Krasickiego:
Zabawy przyjemne i pożyteczne;
Myszeida;
Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki;
Bajki i przypowieści;
Monachomachia;
Pan Podstoli;
Antymonachomachia;
Wojna chocimska;
Powiastki wschodnie;
O rymotwórstwie i rymotwórcach.