św. Siostra Faustyna
św. Siostra Faustyna
Maria Faustyna Kowalska jest słynną świętą Kościoła Katolickiego. Była zakonnicą ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, mistyczką, stygmatyczką i wizjonerką. Znana jest przede wszystkim jako głosicielka kultu i apostołka Miłosierdzia Bożego - głównej prawdy wiary w teologii chrześcijańskiej i jednego z największych przymiotów Boga polegającego na przebaczaniu grzesznikom. Autorka legendarnego "Dzienniczka", zapisu jej wewnętrznych, duchowych i mistycznych doświadczeń pisanego w latach 1934-1938, w którym Faustyna głosi orędzie Miłosierdzia przekazane jej, jak sama twierdziła, przez Jezusa Chrystusa.
Św. Maria Faustyna Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu. Była trzecim z dziesięciorga dzieci rolnika Stanisława Kowalskiego i gospodyni domowej Marianny z domu Babel. W 1914 roku pierwszą komunię, uczyła się w szkole podstawowej w Świnicach Warckich. W wieku 16 lat podjęła pracę u Leokadii i Kazimierza Bryszewskich, gdzie prowadziła dom i opiekowała się ich synem. Po roku służby oświadczyła rodzicom, że chce wstąpić do zakonu, co spotkało się z ich odmową. Podejmowała się różnych prac przez kolejne lata, gdy w 1924 roku doznała pierwszego widzenia umęczonego Jezusa, który polecił jej wstąpienie do zakonu.
Jej próby dołączenia do zgromadzenia zakonnego spotykały się kilkakrotnie z odmową. Wreszcie przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia zgodziła się, pod warunkiem, że wpłaci posag. Pracując dla Aldony i Samuela Lipszyców, powoli, acz konsekwentnie zarabiała pieniądze na wyprawkę. Do Zgromadzenia wstąpiła 1 sierpnia 1925 roku, rok później zaś uczestniczyła w obłóczynach, przyjęła czarno-biały habit oraz imię Maria Faustyna. W kolejnych latach przebywała kolejno w Warszawie, Wilnie, Grochowie i Płocku, wreszcie na ostatnie miejsce jej przeprowadzki wyznaczono jej dom w Krakowie, gdzie przebywała do śmierci.
Na polecenie jednego ze swoich spowiedników, księdza Michała Sopoćki, zaczęła spisywać swój słynny "Dzienniczek", w którym opisywała swoje doświadczenia, cierpienia i przeciwności, stany mistyczne, wizje i objawienia. Zmarła 5 października 1938 roku w wyniku przewlekłej gruźlicy płuc i dolegliwości przewodu pokarmowego. 30 kwietnia 2000 roku odbyła się kanonizacja Marii Faustyny Kowalskiej, której dokonał Jan Paweł II.