Aleksander Kamiński

Aleksander Kamiński

Aleksander Kamiński to polski profesor nauk humanistycznych, harcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, jedne z ideowych przywódców Szarych Szeregów oraz pisarz, znany przede wszystkim dzięki książce „Kamienie na szaniec”. Żył w latach 1903-1978.

Urodził się w Warszawie. W 1905 roku wyjechał z rodzicami do Kijowa. Później przeprowadzał się do Rostowa i Humania, a do kraju powrócił w 1921 roku. Ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczął pracę w szkole.

Od dziecka należał do harcerstwa i sukcesywnie piął się w hierarchii ZHP. Prowadził rubrykę „Życie harcerskie” w magazynie „Echo Pruszkowskie”. Razem z Jadwigą Zwolakowską opracował metodę zuchową oraz wydał w 1934 roku książkę „Prawa zucha”. Jego pierwsze powieści, takie jak „Antek Cwaniak” czy „Krąg rady” były jednocześnie podręcznikami dla instruktorów zuchowych.

Podczas II wojny światowej działał w Szarych Szeregach oraz Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Tam poznał Tadeusza „Zośkę” Zawadzkiego. Na podstawie jego relacji Kamiński napisał „Kamienie na szaniec”.

Po wyzwoleniu Polski zdobył doktorat z filozofii na Uniwersytecie Łódzkim. Końcem lat 50. uzyskał habilitację, a niemal dziesięć lat później tytuł profesora nadzwyczajnego. Ostatnie lata życia spędził na emeryturze w Warszawie.

Najważniejsze książki Kamińskiego:
Antek Cwaniak;
Książka wodza zuchów;
Andrzej Małkowski;
Krąg rady;
Wielka Gra;
Kamienie na szaniec;
Narodziny dzielności;
Jaćwież;
Zośka i Parasol.