Czy o architekturze można opowiadać w sposób pasjonujący i nieencyklopedyczny? Anna Cymer - historyczka architektury, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego - udowadnia, że jest to możliwe, a na dodatek, że w pełnej panoramie architektury PRL - od powojennej odbudowy, przez socrealizm i modernizm, aż do postmodernizmu - można przemycić informacje o planach budowniczych, marzeniach oraz spektakularnych rozczarowaniach.
"Architektura w Polsce 1945-1989" jest próbą opisania PRL-owskiej rzeczywistości na zasadzie stopklatek. Jednak narracja poprowadzona przez autorkę nie pozostawia złudzeń, że pierwsze skrzypce grają opisywane przez nią budynki i że to one wysuwają się na pierwszy plan i tworzą wyjątkową scenerię.
Chociaż publikacja jest obszernym przekrojem, to Anna Cymer zachowuje chronologię, nie narusza zasad, które kierowały architektami podczas próby wpłynięcia na świadomość obywateli. To nie tylko opowieść o budowlach, ale także o poszukiwaniach, niezależności i zaangażowaniu w to, jak wygląda otaczająca polskie społeczeństwo rzeczywistość. "Architektura w Polsce 1945-1989" opowiada o próbie odbudowania polskiej świadomości narodowej, przekazaniu socrealistycznych idei oraz modernistycznej grze z odbiorcą, a to wszystko za pomocą materii.
Anna Cymer w swojej publikacji na wskroś prześwietla polską przestrzeń, wybiera najbardziej intrygujące budowle - bloki, osiedla, centra miast, szkoły, uczelnie wyższe, obiekty kultury i sportowe, wieżowce, kościoły i inne. Projekty, które można uznać za dzieła sztuki lub wręcz przeciwnie, jednak w jakiś szczególny sposób zasługujące na uwagę czytelnika.
Publikacja została napisana w sposób prosty, autorka nie posługuje się zbyt górnolotnymi wyrażeniami. Jednak jej książka jest w pełni spójna i niezwykle interesująca, mimo że opowiada tylko o budowlach.
"Architektura w Polsce 1945-1989" składa się z siedmiu rozdziałów, a każdy z nich zawiera jasne podsumowanie autorki i jej stosunek względem omawianych budowli. Anna Cymer w jasny sposób przedstawia wady i zalety typów budowli, jest rzeczowa w swojej ocenie i pozwala czytelnikowi na samodzielne ocenienie danej budowli.
Anna Cymer w niesamowity sposób koresponduje między poszczególnymi projektami architektonicznymi, dzięki temu czytelnik otrzymuje zróżnicowany obraz architektury PRL-u. W publikacji nie zabrakło budowli już nieistniejących, a mimo wszystko wciąż znaczących.